امروز ۲۳ خرداد بود.‌ روزی که با پیام‌های محبت‌آمیز دوستان و توییت‌های آشناها درمورد اوضاع و احوالِ پیش اومده بیدار شدیم.

اسراییل چند شهر بزرگ از جمله تهران رو زده، تعداد اصابت‌ها اونقدر زیاده که نمی‌دونم چه عددی اینجا بنویسم.

به قول خودشون پدافند چند لایه‌ی ایران سعی داره باهاش مقابله کنه.

اما آدمای زیادی جونشون رو از دست دادن. ای امان از خاورمیانه...

فردا هم عید غدیره. من نمی‌فهمم قراره چی بشه. فردا و فرداها...

صدای تق و توق (هم انفجار و هم پدافند) از اون ور پنجره شنیده میشه. نمی‌دونم امشب اولین شب جنگه و باید تهران رو تخلیه کنیم؟ (ای کاش خونه‌ی قزوین رو نفروخته بودیم) یا کار اسراییل تموم شده و امنیت برمیگرده؟

اینترنت ضعیفه، از هوش مصنوعی می‌پرسم. میگه نتانیاهو گفته اگر ایران جواب بده ما حملات رو ادامه میدیم!

ازت متنفرررررررم لعنتی.

صاحبان این روز بزرگ، صاحبان غدیر، پیامبر عزیز و امیرالمومنین... لطفا از خدا برا دلمون آرامش و برا سرزمینمون امنیت بگیرید. جز دعا توی دستای خالی‌مون چی داریم؟

نمیدونم چرا بوی گاز میاد تو خونه!