...

آقای «ی» تعریف کرده بود که در سفرش با ’تپسی’ با مردی آشنا شده بوده بود که هم کارمند همشهری بود . هم در یک خبرگزاری دیگر کار می کرد هم دانشجوی ارشد بود و هم در تپسی راننده بود و مسافر جا به جا می کرد ...
فکر کردم وای...چه قدر مفید است این آدم! و اگر حتی بگوییم آفرین که از همه ی توانش در روز استفاده می کند ، خودش منکر شود و بگوید نه آن قدر ها هم پر مشغله نیستم و همه چیز رو به راه است .
حتماً هم آن روزِ اول با چنین تفکری شغل دوم و سوم را پذیرفته است .
خنده تان نگیرد لطفاً .اما باید بگویم بعد یاد خودم افتادم !
نمی خواهم بگویم خانه داری که شغل تمام وقت و سنگینی ست ارزشی ندارد . اما این فکر که آدمی فقط از بابت استعداد و علاقه اش و نه اجبار های اقتصادی و اجتماعی ، چند شغل داشته باشد خیلی باحال و عالی است ...
بگذریم ...که من هیچ کدام از این دو حالت نیستم  و عجیب بود  که خودم از این یاد آوری خنده ام نگرفت . 

جل الخالق . ویا فتبارک الله و احسن الخالقین

آدما واقعاً خیلی عجیب اند . بعضیاشون رو اصلاً درک نمی کنم . یعنی اصلاً درک نمی کنما !
شده با کسی حرف بزنید بعد احساس کنید اون شخص حرف شمارو نمی فهمه یا شایدم صداتونو نمی شنوه . . ‌.
بله منظورم همون آدم ها هستن. بعدش با خودتون می گید شاید لازمه حرفامو بلند تر بگم ،شاید باید داد بزنم ...
اما نه . من بهتون می گم که فایده نداره .
فقط سعی کنید نفس عمیق بکشید و آروم باشید ...کاریش نمیشه کرد .